كار گروهي

[Di Di]

ببينيد اصولا داخل ديباگر نوشته نشده كه من تابع اصلي هستم بيا منو پچم كن! بلكه اغلب اين تابع توسط برنامه نويس بين توابع ديگه مخفي شده، اين شمائيد كه بايد جاي اين تابع رو تشخيص بديد. دقيقا چيزي كه باعث مي شه يه كركر يا هكر احساس غرور كنه ، توانايي تشخيص مسائل ريزي است كه اغلب ديگران از تشخيص آن عاجز هستند.


من چندتا توصيه براي كسائي كه مثل خودم مبتدي هستند دارم:

1- قبل از هر كاري بهتره روند اجراي قفل رو به صورت يه الگريتم مشخص كنيد. اين خيلي مهمه كه بدونيد برنامه داره چكار مي كنه و چطور و در كجا تشخيص مي ده كه كد نادرست هست. اين دقيقا شبيه به رسم الگريتم قبل از طراحي يك برنامه هست. شما با داشتن اين اطلاعات به خوبي مي تونيد نقاط ضعف طرح حفاظتي (يعني همان جائي كه بايد مورد حمله قرار دهيد ) را تشخيص داده و سپس به آن نفوذ كنيد.

2- شما يك نفوذگر هستيد و ديباگرتان مهمترين اسلحه اي است كه حمل مي كنيد. پس كاملا به آن مسلط شويد و تمام امكاناتي كه در اختيارتان قرار مي دهد را بشناسيد. مثلا براي اينكه بفهميد كدام دستور كال ، تابع اصلي است مي توانيد داخل آن وارد شده و كاري كه انجام مي دهد را مشاهده كنيد. اين كار را با تركيبي از كليدهاي F7 و F8 و F9 مي توانيد انجام دهيد.

كليد F9‌ باعث اجراي برنامه به صورت معمولي خواهد شد. با زدن اين كليد برنامه تا زماني كه به يك بريك پوينت برسد بدون وقفه اجرا خواهد شد.
كليد F8 برنامه را يك خط به جلو مي برد اما زماني كه به توابع مي رسد، آنها را به سرعت اجرا مي كند و نتيجه آن رابه دست مي آورد. يعني شما ديگر وارد خود تابع نخواهيد شد و فقط مقدار نهائي و نتيجه اي كه آن تابع دارد را خواهيد ديد.
كليد F7 اين كليد برنامه را دقيقا گام به گام به جلو مي برد. انگار با ذره بين داريد برنامه را نگام مي كنيد، هيچ كدي اجرا نخواهد شد مگر اينكه شما آن را ببينيد.

خوب در اينجا ابتدا محل متن خطا را پيدا مي كنيم، سپس به ابتداي تابع مي ريم و يك BP ميزاريم. با زدن كليد F9 برنامه اجرا مي شه تا به محلي كه ما BP گذاشتيم مي رسه و برنامه متوقف مي شه. از اينجا به بعد برنامه رو با زدن F8 پيش مي بريم تا به تابعي كه با اون مشكوكيم برسيم. روي تابع كه رسيديم كليد F7‌ رو مي زينيم تا به داخل تابع پرش كنيم ، اونجا هم طبق نياز از كليد F8 يا F7‌ساتفاده مي كنيم تا به زير تابع هاي اون هم نگاه كنيم.
در نهايت با تركيب اين سه حالت مي تونيم با سرعت و دقت بالا برنامه رو ديباگ كنيم.

3- همون تابعي كه آقا سعيد مثال زدن رو در نظر بگيريد، يك خط تابع بيشتر نيست ولي همون يك خط و يك تابع در ديباگر ممكنه چندين تابع مجزا با ده ها بلكه صدها خط كد باشه كه الزاما همه اونها رو لازم نداريم بلكه اونها توابع جانبي هستند كه زمينه رو براي اجراي تابع اصلي فراهم مي كنن.
4- تا مي تونيد قبل از ورود به ديباگر از برنامه اطلاعات كسب كنيد. اين كمك زيادي مي كنه اگه بتونيد قبل از ديسمبلر كردن برنامه ، اون رو دكامپايلش كنيد. دكامپايلرها اين امكان رو به شما مي دن كه فقط كدهايي كه نياز داريد رو ببينيد، يعني دكامپايلر به سادگي هرچه تمام تر تابعي كه قفل رو چك مي كنه به شما نشان خواهد داد و به معناي واقعي كلمه داد مي زنه كه من تابع اصليم بيا پچم كن!! من خيلي وقتها با استفاده از دكامپايلر قبل از ورود به ديباگر قفل رو تشخيص دادم و از ديباگر فقط براي پچ كردن استفاده كردم.
يه دوستي مي گفت قبل از اينكه برنامه رو جراحي كنيد ، خوب بررسيش كنيد، مشكلش رو پيدا كنيد و سپس ابزار مناسب براي جراحي رو انتخاب كرده و اون قده كثيف مزاحم رو دربياريد.